Berrak “Berrak G”

• Relentlessly driven → constant acceleration, productivity pressure, speed.

• Refuses to flow → time feels stuck, stalled, without real progression.

• Paradox: capitalist temporality produces a present that is at once over-accelerated and immobilized.

Boredom, time

In the context of Baraitser and Hutchings:

• With European modernity, chronos becomes dominant: time is rendered measurable, linear, and irreversible.

• Yet kairos never fully disappears; it persists in the interstices as moments of rupture.

• This creates a kairotic tension: history and politics are not merely shaped by linear progression, but also by repetitions, interruptions, and sudden openings.

Çözümleme:

• Kapitalizm zamanı hız, üretim, verimlilik ve değişim üzerinden kurgular. Boşa geçen zaman = kayıp.

• Beklemek, kalmak, dayanmak, tekrar etmek, ertelemek, sürdürmek gibi kipler kapitalist zaman mantığına uymaz. Bunlar üretken değil, “boşa” görünen zamanlardır.

• İşte bu kipler, Elizabeth Povinelli’nin ifadesiyle “kapitalizmin dikişleri”ni, yani kapitalizmin görünmeyen kırılgan noktalarını açığa çıkarır.

• Çünkü kapitalizm pürüzsüz ve ilerleyen bir düzen gibi görünmek ister; fakat askıya alınmış zaman biçimleri bu yüzeyin altındaki çatlakları ifşa eder.

• Bu zaman biçimleri genellikle bakım (care) ile ilgilidir: hastaya bakmak, çocuğa bakmak, yas tutmak, dayanmak… Kapitalizm bunları ölçemez ve değer üretmeyen şeyler olarak görür, ama toplumsal hayatın devamlılığı tam da bu kiplerle mümkündür.

Žižek’in “end times” yorumu:

Žižek, günümüz toplumsal ve politik krizlerini “son zamanlar” (end times) olarak adlandırır. Ona göre küresel kapitalizm, ekolojik kriz ve toplumsal çöküş, zamanı ilerleyen bir gelecek gibi değil, sürekli ertelenen bir felaketin kıyısında yaşatır. Bu askıya alınmış, sürekli “son”un beklendiği zaman deneyimi, kapitalizmin yarattığı çıkmazı açığa çıkarır.

Cazdyn’ın “the new chronic” kavramı:

Eric Cazdyn “the new chronic” ile, modern dünyanın içinde bulunduğu sürekli kriz ve süreklileşmiş hastalık hâlini tarif eder. Burada zaman, iyileşmeye veya sona ulaşmaya doğru ilerlemez; aksine bitmeyen bir “şimdi”nin içindeki donuk sızıya dönüşür. Bu, ne dramatik bir kırılma ne de tamamlanmış bir geçmiştir—“sonu olmayan bir ara zamanın donuk ağrısıdır.”

Sanatsal Bağlantı:

Bu düşünceler, benim pratiğimde sık sık ortaya çıkan “yaraların kapanmaması”, “bekleyiş”, “tekrar” ve “katlanma” temalarıyla doğrudan ilişkilidir. Kapanmayan yara, aslında askıya alınmış zamana işaret eder: ne ilerleyen ne de biten, sürekli kalan bir deneyim. Tıpkı kapitalizmin görmezden geldiği bakım kipleri gibi, bu yaralar da hem dayanıklılığın hem de çatlağın görünür olduğu bir zemindir.

time, waiting, running out of time

• waiting, staying, delaying, enduring, persisting, repeating, maintaining, preserving, remaining → zamanın akmadığı, “geçmeyen zaman” deneyimlerini üreten pratikler.

• Bu durumlar cazip bir kırılma, büyük değişim ya da dönüşüm vaat etmiyor; aksine sıkıcı, sıradan, katlanılmaz ve durağan olarak tanımlanıyor.

• Yazar, bu “zamanın geçmemesi” haline dikkat kesildiğinde “care” (bakım, özen, ilgilenme) kavramını yeniden düşünmeye zorlandığını söylüyor.

• Soru şuna dönüşüyor: Zamanın ilerlemediği, tıkandığı, geleceğin vaatlerinin kaybolduğu ve tarihin “temsile gelmeyen travmalarla” dolu olduğu anlarda zamanı nasıl “bakıma almak” mümkün olabilir?