Haruki Murakami: siła prostoty i obsesji, czyli jak biegać, pisać i żyć

tremendous record to begin with, but still. Each time I ran a full marathon, my time went steadily down. Practice and racing became nothing more than formalities I went through, and they didn’t move me the way they used to. The amount of adrenaline I secreted on the day of a race, too, was ratcheted back a notch. Because of this I eventually turned

znajomość siebie + stanowienie o sobie + bycie sobą = autentyczne życie

Jeżeli któregoś z tych elementów brakuje, nie ma mowy o autentyczności. Nie możemy być sobą, jeżeli sami o sobie nie stanowimy, a to z kolei nie jest możliwe, jeśli siebie nie znamy22. Te trzy aspekty autentyczności wymagają od nas prawdziwej odwagi, pokory oraz zaangażowania w 

For a runner like me, what’s really important is reaching the goal I set myself, under my own power.

“All I do is keep on running in my own cozy, homemade void, my own nostalgic silence. And this is a pretty wonderful thing. No matter what anybody else says.”

Haruki Murakami

Si j’ai envie d’accélérer, je m’accorde une pointe de vitesse ; en augmentant mon allure, je réduis ma durée de course, mais je m’efforce de garder intacte pour le lendemain la jubilation qu’éprouve mon corps aujourd’hui. C’est la même chose, et c’est essentiel, lorsque j’écris une nouvelle. Au moment où je sens que je pourrais continuer à écrire,

“The thoughts that occur to me while I’m running are like clouds in the sky. Clouds of all different sizes. They come and they go, while the sky remains the same sky always. The clouds are mere guests in the sky that pass away and vanish, leaving behind the sky.”

Haruki Murakami