Spreek met je tafelgenoten af dat elke mening die tijdens de maaltijd verkondigd wordt, gevolgd moet worden door de woorden ‘of niet’. Het maakt je bewust van de hoeveelheid opinies die we met elkaar delen. Daarnaast heeft het een prettig relativerende werking om op deze manier je opvattingen even wat minder serieus te nemen (of niet...).

Toets in een debat elkaars uitspraken aan ‘het principe van Arends’: ‘Als je een mening hebt die in jouw voordeel werkt, telt die niet.’ Neem elkaars standpunt pas serieus als de ander kan laten zien dat het uitstijgt boven zijn of haar eigen belang.

Presenteer in een discussie het standpunt van de ander altijd zo sterk mogelijk (de staalman). Maak er een uitdaging van om argumenten voor de tegenpartij te zoeken waar die zelf nog niet eens aan gedacht heeft. Hiermee doe je meer recht aan de ander en kom je zelf geloofwaardiger over. (hoofdstuk 5, hoofdstuk 7)

Sinds ik het onvertaalbare woord ‘awumbuk’ uit het Papoea-Nieuw-Guinees leerde, kan ik mijn eigen binnenwereld beter beschrijven. Het staat voor de ‘lusteloze ervaring die overblijft als gasten zijn vertrokken na een logeerpartij’.

Alles wordt anders als het je lukt om een stapje achteruit te zetten en je af te vragen, of letterlijk te vragen: wat wil je dan wél?

‘Wees aardig, iedereen die je tegenkomt is een zware strijd aan het voeren.’

‘Elk oordeel is een tragische uiting van een onvervuld verlangen,’ schreef de bedenker van de Geweldloze Communicatie Marshall Rosenberg

Rousseau verpakte dit inzicht als volgt: ‘Beledigingen zijn de argumenten die gebruikt worden door degene die ongelijk heeft.’

Blaise Pascal wist al dat dit goed werkt: ‘Mensen laten zich doorgaans beter overtuigen door de redenen die ze zelf hebben ontdekt dan door die welke door anderen zijn bedacht.’