Friedman, Benjamin (2006), The Moral Consequences of Economic Growth, Random House

Brynjolfsson, Erik, et al. (2019), GDP-B. Accounting for the Value of New and Free Goods in the Digital Economy, UNSW Business School Research Paper Forthcoming

Dan blijft er nog een methode over: meer doen in dezelfde tijd, oftewel slimmer werken. Een hogere arbeidsproductiviteit is de enige structurele manier om meer welvaart te creëren en dat zal in de toekomst niet veranderen. Dat kun je op veel verschillende manieren bereiken, maar de meest succesvolle manier is altijd automatisering geweest. Dankzij

Niet iedereen ziet altijd dat we er zoveel op vooruit zijn gegaan. Als dat wel zo was, had ik dit boek niet hoeven schrijven.

Zie het als de Deltawerken op wereldschaal: het is nodig, duur en tijdrovend, maar het kan.

Zelfs als niemand meer het vliegtuig zou pakken, zou dit in de wereldwijde uitstoot maar een paar procent schelen. Opoffering voelt misschien goed en als het zichtbaar voor anderen is kun je er misschien nog mee pronken ook, maar meer dan een bescheiden effect zal het niet hebben. Het negatieve effect op het welzijn van mensen is waarschijnlijk

Ik kan het niet genoeg benadrukken, maar technologische ontwikkeling is de enige manier om lagere en op termijn negatieve emissies te bereiken. Technologische ontwikkeling betekent automatisch economische groei en een toenemende welvaart in de breedste betekenis van het woord. De hele geschiedenis van de mensheid is daarvan het bewijs.

Een manier om de uitstoot te verminderen is het gebruiken van minder energie. Dat is lastig, want zonder energie geen welvaart. Toch is dat precies wat er de afgelopen jaren in Nederland is gebeurd. Het energieverbruik piekte in 2010 op een kleine 3500 petajoule en nam daarna af. In 2018 was het al 11 procent minder. En, ik blijf het maar herhalen,

Er zijn in Nederland meer mensen, stenen en asfalt bijgekomen, maar ook meer natuur. Het is daarom maar de vraag in hoeverre je Nederland ‘vol’ kunt noemen.