Zoals Eugene Thacker dat zo mooi verwoordt: de waarde van pessimisme is dat het deemoedigheid in het denken inbrengt. De pessimist gelooft niet dat alles veranderd kan worden en dat het dan allemaal goed komt. De pessimist vergeet ook het eigen lichaam niet, dat je knie pijn doet en je rug, dat je slecht geslapen hebt en het even helemaal niet meer

Hoewel de filosofie de vraag naar het sterven al sinds haar geboorte stelt, moet die in onze tijd worden uitgebreid met de vraag naar het uitsterven.

Zoals Frederik Le Roy dat mooi samenvat, belichaamt de voddenraper het schrijven van de geschiedenis als een performatieve praktijk, die gestoeld is op het idee dat wanneer we de restjes van het historische afvalmateriaal verzamelen en deze in een collage-achtig geheel samenbrengen, de mogelijkheid ontstaat om het ongeziene en het onverwachte

Morton schreef eerder in Being Ecological (2019) dat het betrekkelijk eenvoudig is om van de natuur te houden als een ontzagwekkende, open ruimte, maar dat het een stuk ingewikkelder wordt wanneer we ons richten op de verontrustende, afschrikwekkende wezens met een minder menselijk gezicht die haar eveneens bevolken. Denk bijvoorbeeld aan kernafval

Karl Marx en Friedrich Engels stellen in het Communistisch manifest dat binnen een kapitalistisch systeem alles wat solide is opgaat in lucht. Timothy Morton merkt terecht op dat die stelling enigszins misleidend is, want als íets het kapitalisme kenmerkt dan is het juist dat het van alles voortbrengt wat juist niet verdwijnt. Het kapitalisme

Het probleem met het kapitalisme is dat het uitgaat van gelijksoortigheid, uitwisselbaarheid, equilibrium, uitwisseling. En ook: schaarsheid en omkeerbaarheid. Het laat geen ruimte voor afval, voor verspilling, voor verlies.

Ik vind het altijd lastig om het woord kapitalisme in de mond te nemen. ’Wat bedoel je er nou eigenlijk mee?’ vroeg iemand me laatst na afloop van een lezing. Na enige aarzeling antwoordde ik dat ik het opvat als een one-size-fits-all-verteringssysteem dat alles in zich opneemt, gelijk probeert te maken door het in kapitaal uit te drukken, en weer

Afvalverwerking als stervensbegeleiding De vraag is dus hoe we omgaan met de dood en met de doden. En vooral: met de levende doden. Inmiddels moge duidelijk zijn dat de onmogelijkheid om écht te sterven, het blijven hangen in een stadium van ondood-zijn, kenmerkend is voor onze cultuur en dat dit zichtbaar wordt in afval dat zich ophoopt. Er is te

Thomas Nail in Theory of the Earth (2021). Vuilnisbelten weigeren de gift van de dood te geven en daarmee de gift van het leven. Voortbordurend op Georges Bataille, die stelde dat we moeten denken vanuit exces, vanuit het offer, vanuit het geven zonder te weten wat we er precies voor terugkrijgen, stelt hij dat we in de zesde massa-uitsterving