Havin
@havin
Havin
daha fazla mektup yazacağım. 2 yıl önce yazdığım bir mektup geldi aklıma ve içinde ne olduğuna dair hiçbir fikrim yok. bulunduğu şehre gider gitmez açıp okuyacağım
Artık Diet Coke kızıyım.
“One fiction, one nonfiction, one re-read, one wildcard, one deep-dive into something niche.“
For september:
fiction: All the lovers in the night, Yaşamak
nonfiction: Kitchen Confidential
re-read: my year of rest and relaxation
wildcard: The Idiot
deep-dive into something niche: Freakonomics
insanlardan bir davranışı beklemek ve o şeyi başkasında görmek yerine kendimiz o özelliği daha iyi temsil edersek hem olay üzerinde sözümüzün daha çok geçtiğini hissederiz hem de dünyanın çok ihtiyaç duyduğu insanlardan bir tane daha oluştururuz. Kendimizden yeni bir insan yaratmak doğum gibi aslında. Sen sayı olarak aynı insansın ama istatistiksel
Politikacıların daha fazla münazara yapması lazım. Fikirlerini tartışması ve savunması lazım. Birbirlerine mitinglerden salak salak seslenmeleri beyinsizce ve mağara adamlığı.
Ayrıca politikacılar ve çoğu düşünür kendi grubuna sesleniyor yalnızca. kendi dilini konuşuyor ve onlarla aynı şekiilde düşünmeyen insanlara seslenme eğiliminde değil yalnızca onları ötekileştirme eğiliminde. O insan sırf ötekileştirdik diye yok olmuyolar ve değişme eğilimlerinden de ediyoruz onları dışlayarak. Bence şaşırtıcı bir şey yok istatistiksel bölünmemizde. hep şaka yapıyoruz ülke ikiye bölündü diye. çok normal. kimse tarafına insan çekmeye çalışmıyor. kimse fikrini ötekiyle paylaşmak veya başkasının fikrini dinlemek istemiyor.
The death of the public intellectual
substack.com
"I was waiting for something extraordinary to happen, but as the years wasted on, nothing ever did unless I caused it.”
—Charles Bukowski